مقایسه فرایند سولفورزدایی از میعانات گازی به روش مراکس با روش های نوین سولفورزدایی و ارزیابی فنی و اقتصادی آن

جریان های خروجی از پالایشگاه های گاز (همانند پروپان و بوتان) عمدتا حاوی گوگرد به صورت سولفیدهیدروژن، سولفیدکربنیل، دی سولفیدکربن و مرکاپتان ها، می باشند. این مایعات سبک هیدروکربنی ترش برای کاهش محتویات گوگردی و حذف رنگ و بو نیاز به تصفیه دارند. فناوری شیرین سازی مایعات برای جداسازی ترکیبات گوگردی چندان جدید نیست و فرایند مراکس یکی از این فرآیندها است که برای اکسیداسیون مرکاپتان ها به دی سولفیدها در حضور هوا (به عنوان اکسیدکننده) و کاتالیست مراکس به کار می رود. در سال های اخیر، با توجه به تقاضاهای جدید برای محتوای ترکیبات گوگردی در سوخت های مایع، استفاده از فرایندهای گوگردزدایی جدید مانند گوگردزدایی بیولوژیکی، گوگردزدایی کاتالیستی و غشایی نیز مورد توجه قرار گرفته است. هدف این پایان نامه مقایسه ی فرایند گوگردزدایی از مایعات گازی سبک به روش مراکس با روش های نوین گوگردزدایی و ارزیابی فنی و اقتصادی این فرایند می باشد. به این منظور و پس از مرور کلیه ی فناوری های گوگردزدایی از مایعات نفتی، واحد مراکس با استفاده از نرم افزار aspen-hysys و برای مرکاپتان زدائی از دو نوع خوراک پروپان و بوتان مایع شبیه سازی شد و سپس ارزیابی های اقتصادی بر مبنای آن صورت گرفت. با توجه به ارزیابی های اقتصادی صورت گرفته برای فرایندهای گوگردزدایی دیگری مانند فرایندهای گوگردزدائی هیدروژنی (hds) و اکسیداسیونی (ods) و مقایسه ی آن با ارزیابی اقتصادی صورت گرفته در این پایان نامه، می توان گفت که فرایند مراکس از توجیه اقتصادی قابل قبولی برخوردار بوده و هزینه ی سرمایه گذاری و عملیاتی آن نسبت به فرایندهای فوق الذکر کم تر می باشد. ضمنا، از آن جایی که فرآیندهای نوین گوگردزدائی هنوز تجاری نشده اند، مقایسه ی اقتصادی فناوری مراکس با آن ها انجام نگرفته است.